Тәрбиәсебеҙ- Аллаһ.

Әсәһенең намаҙға баҫырға, ғәрәпсә өйрәнеп, Ҡөрьән уҡырға өндәүен йәш сибәр ҡыҙ иғтибарға алмай. Үҙе кеүек үк сибәр егет-ҡыҙҙар күңел асырға саҡырып, хисапһыҙ донъя ләззәттәре көтөп торғанда, нисек өйҙә түҙеп ултырмаҡ кәрәк. 

Ҡыҙ әсәһенең һүҙен һанға һуҡмай йәшәй бирә, тик әйтәләр бит: ”Донъя ҡуласа - әйләндереп килтереп бер баҫа” - был бала ауырып түшәккә йығыла – уны фалиж һуға.

Бер көн иртән уянып китә лә әсәһенә былай ти: ”Мине намаҙ уҡырға, ғәрәпсә уҡырға өйрәт әле.” Әсәһе, шатланып, был ҡарарҙың сәбәбен һораша. “Төш күрҙем,- ти ҡыҙы,-ҙур күперҙә торам. Ҡайҙа ҡарама ғәрәпсә яҙыуҙар. Миңә Ҡөрьән китабы килтерҙеләр һәм уҡырға ҡуштылар. “Бисмилләәһир- рахмәәнир- рахим”дан башҡа бер нәмә лә белмәйем, ғәрәпсә лә белмәйем тим. Алдағы бер ишекте астылар, ә унда ут, ут эсендә - ҡара кейемдәге кешеләр. Шул ҡәҙәр ҡурҡыныс. Ҡалтырап ҡарап торғанда, тауыш ишеттем: “Әле ваҡытың бар, әҙерлән, юғиһә ошонда эләгәсәкһең.”

Ҡыҙ әсәһе ярҙамында намаҙ тәртиптәрен өйрәнә, намаҙға баҫа, ғәрәпсәне үҙләштереп, Ҡөрьән уҡый башлай. Яйлап һаулығы ла яҡшыра. “Минән дә бәхетле кеше юҡ,-тип шатлана әсәһе,-фани донъяла кинәнеп йәшәп, аҙаҡ балам тамуҡҡа эләкһә, ни ҡылыр инем, Аллам һаҡлаһын.”

Беҙ йыш ҡына Аллаһы Тәғәлә ебәргән һынауҙарға риза булмай зарланабыҙ, һыңғырлайбыҙ, ә бит яҡшы тигәнебеҙ беҙҙе тамуҡҡа илтеүе, яман тигәнебеҙ йәннәткә юл асыуы ихтимал. Беҙҙе тәрбиә ҡылыусы, тура юлға төшөрөүсе Аллаһы Тәғәләгә мең шөкөр.